شهید رمضان علی آقایی

مردی از اهل سنّت سامره ، که نام او مصطفی الحمود بود ، از خادمان حرم بود که کاری جز اذیت و آزار زائران و گرفتن مال آنها با هر حُقه ای ، نداشت ئ اکثر اوقات در سرداب مقدس بود ، در آن مکان کوچک که پشت قسمت ناصر عباسی است و اغلب زیارات مربوط را حفظ داشت و هر کس داخل میشد در آن مکان شریف و شروع میکرد انجام زیارت ، او که از خباثت چیزی کم نداشت ، آن شخص زائر را از حالت زیارت و حضور قلب می انداخت و مدام زائر را متوجه توهین ها و مزخفات خود می نمود.

شبی در خواب، حضرت حجت علیه السلام را دید که به او میفرمایند : تا کی زائران مرا می آزری و نمیگذاری زیارت بخوانند ؟ تو را چه به مداخله در این کار؟ بگذار ایشان را ( راحت باشند ) و آنچه میگویند . و سپس بیدار شد در حالتی که هر دو گوشش را خداوند کر نمود پس از آن دیگر چیزی نشنید و زائران از ( شرّ ) او راحت شدند و این چنین بود تا اینکه فوت کرد.

مـنـبـع : کتاب نجم الثاقب ، 473